این روزها اخبار تکان‌دهنده‌ای از رفتار ماموران مسلح طالبان با بانوان در افغانستان می‌رسد. این آزارها از ابتدای اشغال افغانستان توسط این گروه تروریستی وجود داشت. صدها پرونده مربوط به کشتن زنان در کابل، هرات، شمال افغانستان و...وجود دارد، حتی پرونده‌های هولناکی نظیر قتل‌عام شصت دختر دانشجو در مزارشریف، طی اولین ماه‌های حاکمیت امارت هنوز لاینحل باقی مانده است.
با این‌همه در یکی دو ماه گذشته این دست خبرها رنگ و بوی ترسناک و خونینی گرفته است. طالبان سعی در پنهان کردن این اخبار دارد. آن‌ها اغلب مسیر سکوت و بی‌تفاوتی را انتخاب می‌کنند. اما اندک اندک حقایق شوکه‌کننده‌ای از آنچه در دستگاه طالبان بر سر بانوان آمده و می‌آید در حال درز کردن به رسانه‌هاست. خبرهایی از دستگیری‌های بی‌دلیل اما هدفمند بانوان به قصد بردگی جنسی و باج‌خواهی، کشتار سازمان یافته، شکنجه‌های قرون وسطایی، تجاوزهای وحشیانه‌ی گروهی، خرید و فروش زنان و تجارت انسان توسط امارت به گوش می‌رسد.
یک خبرنگار شناخته شده به‌نام "میرویس افغان" به‌تازگی افشا کرد که اسناد متقن، گسترده و تکان‌دهنده‌ای از رفتارهای امارتیان با بانوان در زندان‌های این گروه تروریستی در اختیار دارد. او تاکید کرده است این مستندات را در اختیار بریتانیا، امریکا، گروه‌های حقوق بشری و سازمان ملل گذاشته و خواهد گذاشت. اما تلویحا یادآور شده است که امیدی به پیگیری این جنایت‌ها از سوی این قدرت‌ها و مراکز ندارد.
بدیهی است واشنگتن و لندن رفتار وحشیانه‌ی طالبانی که رسما هفته‌ای شصت میلیون دلار پول مالیات دهندگان خود را صرف بودجه آن می‌کنند، افشا نخواهند کرد. چنین اخبار و اسنادی به ویژه برای کاخ‌سفید، آن‌هم در آستانه انتخابات ریاست جمهوری ضربه‌ای مهلک خواهد بود. پس آن را تکذیب یا در بهترین حالت مقابل آن سکوت کرده و رسانه‌هایشان افکار عمومی را به سمتی دیگر هدایت می‌کنند.
اکنون در ادامه‌ی انعکاس این وقایع بی‌سابقه در تاریخ افغانستان و چه بسا منطقه، دفتر هیأت معاونت سازمان ملل در افغانستان[یوناما]نیز تایید کرده است که طالبان؛ «زنان و دختران را عمدتاً از منطقه هزاره‌نشین دشت برچی و برخی را از خیرخانه، که ساکنان آن عمدتاً تاجیک‌اند، بازداشت کرده‌اند.» مراد یوناما در این گزارش، صدها بانوی دستگیر و عملا ربوده شده به بهانه‌ی حجاب طی ماه‌های اخیر است.
در گزارش سه ماه اخیر ۲۰۲۳ که روزدوشنبه[۲دلو/بهمن]توسط یوناما منتشر شده است از اخراج دسته‌جمعی زنان از کار در برخی ولایت‌ها نیز خبر داده شده است. در این گزارش همچنین آمده که در ماه دسامبر یک مامور طالبان، به یک زن مجرد در یک مرکز صحی گفته که اگر ازدواج نکند کار خود را از دست خواهد داد. یوناما نیز به نقل از این مسئول وزارت امر به معروف طالبان نوشته است که «کار کردن برای زن مجرد مناسب نیست.»
نمایندگی سازمان ملل در ادامه اعلام کرده است که در سه ماه اخیر ۲۰۲۳ یک انفجار در بغلان، دو انفجار در کابل و سه ترور هدفمند در هرات هزاره‌ها و شیعیان افغانستان را هدف قرار داده است. در این حملات، دست‌کم ۴۹ نفر کُشته و ۸۸ نفر دیگر زخمی شدن، سه حمله ماین تعبیه شده در جریان این سه ماه جمعیت هزاره‌ها و شیعه‌ها را هدف قرار داد.
این گزارش یوناما در حالی‌‌ست که در ماه های اخیر کابل، بغلان شاهد انفجار بودند که شاخه خراسان داعش مسؤولیت هر سه حمله را بر عهده گرفت و اعلام کرد که هدف اعضای جامعه شیعه بوده است.
در این گزارش همچنین آمده است که؛ اداره امر به معروف طالبان به تاریخ ۲۲ اکتوبر ۴۰۰ زن را از کار در یک فابریکه جلغوزه در ولایت ننگرهار منع کردند. علاوه بر این، یوناما گفته که طالبان به تاریخ ۲۲ نوامبر ۲۰۰ زن کارمند در یک شرکت برق را در ولایت بلخ از کار اخراج کردند.
یوناما پس از اشغال افغانستان توسط طالبان عملا به پلی برای رساندن بودجه و تبادل اطلاعات امنیتی میان این گروه تروریستی و کاخ‌سفید بدل شده است. یکی از چهره‌های مستقل که مسوولیت‌های مهم و مختلفی در دوران جمهوریت داشته است با نام مستعار "عبدالباعث" به خبرگزاری صدای افغانستان گفت؛ برخی ماموران یوناما گاه در ملاقات‌های داخل و بیش از آن در خارج از افغانستان، به‌جای انجام وظایف روزمره و مهمتر از آن کنترل رفتارهای وحشیانه، ضدانسانی و خونین طالبان، به دنبال کسب اطلاعات امنیتی مورد نیاز امارت از طرف‌های مختلف اپوزیسیون هستند.
او که نخواست نام حقیقی‌اش فاش شود هشدار داد؛ ماموران یوناما وظایف خود را فراموش کرده و غرق در فسادهای گسترده و آلوده به بده و بستان‌های کلان با طالبان شده‌اند. مقام مذکور افزوده است؛ ببینید در وضعیت بحرانی موجود برای زنان افغانستانی، بازوی اصلی سازمان ملل در گزارش خود به چه موارد سخیفی اشاره می‌کند؟ کاملا آشکار است که آن‌ها درصدد انحراف افکار عمومی از جنایات بی‌پیشینه طالبان هستند.
آنچه در گزارش یوناما آمده است موید اظهارات این مقام سابق دوران جمهوریت است. در ماه‌های گذشته خاصه سه ماه اخیر، خبرهای متوالی از ربایش و اختطاف علنی زنان جوان به بهانه‌ی واهی بی‌حجابی و کشتار و تجاوزهای گروهی به آنان نشر شده است. بسیاری از این دختران اختطاف‌شده توسط ملایان بخش امربالمعروف، یا در نهایت ناپدید شده و یا نظیر "مارینا سادات" جسد لت و پار شده‌اشان کمی بعد در مناطق دور افتاده پیدا شده است.
مارینا دختری جوان، سرزنده، تحصیل‌کرده، زیبا، دانشجوی پزشکی و همزمان دانش‌آموز علوم دینی بود. او چندی پیش در غرب کابل با وجود حجاب کامل، به بهانه‌ی بی‌حجابی در خیابان ربوده شد. طبق معمول این آدم‌ربایی‌ها پس از اختطاف قربانی، هیچ بخشی از طالبان به خانواده‌ی سرگردان او کمترین اطلاعاتی نداد. همه‌ی آن‌ها اظهار بی‌اطلاعی می‌کردند.
۴ روز بعد اما جسد متلاشی شده‌ی او ده‌ها کیلومتر آنسوتر در یک جوی آب، در منطقه‌ی ییلاقی پغمان پیدا شد. آثار شکنجه و درگیری شدید بر پیکرش حتی از عکس منتشره در رسانه‌ها قابل مشاهده بود.
در ماه‌های اخیر ده‌ها جنایت شبیه یا فجیعتر از این رخ‌داده است. فجیعتر از مارینا وضعیت دخترانی است که پس اختطاف، شکنجه و تجاوزهای گروهی وحشیانه رها شده و از شدت فشار روانی خودکشی می‌کنند. "زهرا محمدی" ۲۱ ساله، معروف به "بی‌بی‌گل" یکی از آن‌ها بود. او که اختطاف و زندانی شده بود، حدود یکماه پیش با افکندن خود به چاهی عمیق خودکشی کرد...
چنان‌که آمد بدبختانه انبوهی از مورد مشابه هست و دردناک‌تر آنکه این رویه از سوی مرتکبین این جنایات در امارت همچنان دوام دارد و قربانی می‌گیرد. عبدالباعث می‌پرسد؛ در چنین شرایطی که بانوان افغانستان در حالتی میان مرگ و زندگی هستند. در حالی که ان‌ها هر روز در خیابان‌ها مقابل چشم همگان ربوده می‌شوند.
در حالی که اسناد این فجایع هم به بخش‌های مربوطه سازمان ملل داده شده و خود آن‌ها نیز به عینه با کلکسیون اجساد لت و پار شده‌ی این قربانیان روبه‌رو هستند و لیست ناپدید شده‌ها، لیست دختران رها اما روانی شده، لیست دختران ربوده و رها اما به دست خانواده کشته شده و....در دست آن‌هاست، چرا گزارشگر یوناما باید از این میان انبوه این خبرهای وحشتناک، انعکاس مکالمه یک طالب با یک پرستار، در فلان مرکز صحی را درباره‌ی لزوم کارنکردن زنان مجرد مهمترین موضوع گزارشش به سازمان ملل و جهان باشد؟
ما پاسخ این سوال را نمی‌دانیم، اما به راستی چرا؟ واقعا میزان اهمیت این سوال و میزان اهمیت پاسخ آن بی‌نهایت و البته بشدت تعیین کننده است. توجه بفرمایید که در گزارش سه‌ماهه‌ی یوناما، طی زمانی‌که در کابل، شمال افغانستان، هرات، غزنی، مناطقی از هزاره‌جات، تخار و... دختران جوان دسته‌دسته ربوده. مورد بی‌پیشینه‌ترین شکنجه‌ها. تجاوزات دسته‌جمعی و امثالهم قرار گرفته یا ناپدید و کشته می‌شدند و یا در پی آزادی از جهنم امارت خودکشی می‌کردند.
باری در ماه‌هایی که روی تقشه، ردی از خون زنان بی‌پناه و نگون‌بخت افغانستانی مناطق یاد شده را به یکدیگر مرتبط و متصل می‌کرد، مدیران یوناما مستقر در افغانستان طی گزارشی که حاصل تحقیقات گران‌قیمتشان بود، در باب موارد ذیل که به عنوان مهمترین یا دست‌کم یکی از مهمترین مشکلات مبتلابه زنان در این سرزمین مرگبار، چنین قلم‌فرسایی کرده‌اند؛
...در ماه دسامبر یک مامور طالبان، به یک زن مجرد در یک مرکز صحی گفته که اگر ازدواج نکند کار خود را از دست خواهد داد. یوناما نیز به نقل از این مسئول وزارت امر به معروف طالبان نوشته است که «کار کردن برای زن مجرد مناسب نیست.»
هرچند در این مدت یوناما به‌جای همراهی با دادخواهی ملت افغانستان و کمک به مردم عملا به یک همکار طالبان برای انتقال پول و توجیه رفتارهای ضدانسانی آنان بدل شده است و در لاپوشانی جنایات این گروه در کشتار و تجاوز گسترده به زنان و دختران جوان مساعدت فراوان داشته است! اما از همین مقدار هشدار در این گزارش نیز، طرف‌های مختلف اپوزیسیون استقبال وسیعی کرده‌اند.
این طرف‌ها اظهار امیدواری کرده‌اند که این رویه دوام یافته و یوناما به عنوان بازوی سازمان ملل در افغانستان حقایق تیره و تار این روزهای سرزمین ما را برای جهان افشا کند. از قوانین وحشیانه به ویژه علیه بانوان و شکنجه‌ها و تجاوزات بگوید. چرا یوناما پس از دو سال و نیم تازه از خواب خرگوشی خود، نیمه بیدار شده است؟ https://panjshirnews.com/vdcc.xq1a2bqeila82.html
panjshirnews.com/vdcc.xq1a2bqeila82.html
